پیاده روی در تهران و بازی با سلامت و استقبال از مرگ

هیج کدام از خیابان های تهران محلی برای پیاده روی نیست.پیاده روها همه با ناهمواری های عجیب و غریب روبروهستند و هرکس از جمله شهرداری ها به سلیقه خویش تغییراتی در آن داده اند که برای شما مانعی ایجاد کنند که تا عصبی شده و سرسام بگیری.اگر شهرداری ها و صاحبان خانه ها ناهواری ایجاد نکرده باشند خودروها و موتورها در پیاده رو پارک کرده و مانع شده اند. با این حال مجبور به عبور از خیابان و قرار گرفتن در معرض خطر برخورد با خودروهایی هستی که با سرعت در خیابان های فرعی شمار را نمی بینند یعنی آنقدر ریز می بینند که فکر می کنند با عبور آن ها به هوا خواهی رفت و پرواز کرده و به مقصد می رسی.

البته در برخی مناطق که بطور معمول محل راه رفتن مردم نیست می بینی که شهرداری با سلیقه خاصی محل ویژه برای راهپیمایی احداث کرده و چون کسی از آن استفاده نمی کند به تدریج فرسوده و از بین می رود. در واقع شهرداری فقط قصدش انجام یک پروژه وکسب در آمد های پیمانکاری است و به فکر سود وزیان کار نیست.به این ترتیب با شهری موجه هستیم که همه کمر به قتل پیاده رو ها بسته اند.کسی به افرادی پیاده اهمیت نمی دهد و مانند اصطلاح مشهوری که اغلب به یکدیگر می گویم که "فلانی پیاده است"رانندگان محترم و مسئولان در شهرداری ها اهمیت به "پیاده"ها ندارند. همین امر موجب شده که همه برای اینکه در شرایط امنی باشند با ماشین تردد می کنند و چون "سوار" هستند از ارزش و اعتبار کافی برخوردارند و می توانند به خوبی و در کمال امنیت به کارهایشان برسند.این امر موجب شده که هوایی که باید تنفس کنیم تبدیل ه دود سمی شود و ضمن اینکه همه منابع مالی و دارایی هایمان را با ساخت خیابان و خرید ماشین به باد می دهیم عمر خویش را نیز با تنفس هوایی که پرز از گردو و خاک و مواد فلزی و غیره آلوده است به هدر می دهیم.

متاسفانه هیچ توجهی به معابر شهری نمی شود و هیچ مسئولی در کلانشهر تهران و بسیاری از شهر ها اهمیتی به مسایل و مشکلات انبوهی که این بی توجهی و عدم دور اندیشی ببار خواهد آورد نمی دهند.باید در همه شهرهای کشور طرح جامعی برای روفت و آمد شهروندان تهیه کرد و شهر ها را به نفع "پیاده" ها سامان داد.باید روند توجه و اهمیت بیش از اندازه به "سواره" متوقف شود و همه شهرها از این سردرگمی خارج شوند. متاسفانه به هردلیل هیچ مسئولی درخیابان ها پیاده نمی رود تا درد افراد "پیاده" را درک کند و همه سواره هستند و از این رو  اگر تلاش عمومی و پیگیری موثری از سوی پیاده ها انجام نشود بدون شک روند کنونی روزگار را بر پیاده ها تیره و تار تر خواهد کرد و ..

شهر باید مدیریت شود.باید مناطق به نحوی جاگذاری شود که رفت و آمد انسان ها هدفمند باشد و در آرامش زندگی کنند.رشد ناهمگون مراکز جمعیت و تجارت و اداری و غیره باید سامان یافته باشد و شرایط به گونه ای باشد که افراد بتوانند به سادگی و راحتی به منافع و مقاصد و اهدافی که برای زندگی آسوده نیاز دارند برسند.این روزها شاهد هستیم که فروشگاه های زنجیره ای و پاساژهای متعدد در شهر درحال رشد است اما دیده می شود که متاسفانه این روند بدون هیچ هدفی و مانند روند رشد مغازه های شهری درحال احداث است. مراکز تجاری بدون توجه به بافت منطقه و موانع و معضلاتی که برای یک منطقه ایجاد می کنند مجوز می گیرند و احداث می شوند و هر یک معضلی برای شهر شده اند. این در شهری مانند تهران که با جمعیتی رو به رشد هرسال روبروست  باید متوقف شود و مدیریت شود و اجازه داده نشود که این مراکز بی حساب و کتاب رشد کنند. در این زمینه باید به یک طرح اساسی رسید و از تجربیات دیگر کشورها و شهرها و مدیران کارآمد داخلی و خارجی استفاده کرد.

برای مثال در طرح جامع دبی ۲۰۲۰ برنامه این است که مراکز کسب و کار و جمعیت‌ها حول ایستگاه‌های مترو گرد آورده شود تا امکان «پیاده‌روی» برای رسیدن به مقصد در شهر فراهم شود.
برنامه اصلی در این شهر این است که پیاده‌روی به محل‌های مختلف شهر راحت‌ شود،برنامه‌ریزان شهری می‌گویند که هدف این طرح آن است که رتبه‌ی دبی در شاخص‌های پیاده‌روی و قابلیت زندگی در سطح جهان در عرض چهار سال بهبود یابد.
نجیب محمد صالح از اداره‌ی برنامه‌ریزی شهرداری دبی، روز چهارشنبه در گفتگو با گلف‌نیوز، گفته طرح جامع دبی برای سال ۲۰۲۰ ساختار کنونی شهر را برای رسیدن به این هدف مورد تجدید نظر قرار خواهد داد.به منظور ارتقای توسعه‌ی پایدار و نیل به حداکثر بهره‌برداری از زیرساخت موجود، رویکرد شهر جمع و جور به معنای آن است که تمام پروژه‌های آینده تا سال ۲۰۲۰ در حوالی بزرگراه محمد بن زاید (بزرگراه امارات سابق) متمرکز خواهد شد.

- - , .